خبرگزاری بیشتر: پرسپولیس با بازگشت از جایی که خیلی ها دوست دارند، نشان داده که به آن تعلق ندارد و این از لحاظ اخلاقی بیشتر ملموس است تا فنی.
در مورد دو هفته اخیر باشگاه قرمزها و اتفاقاتی که در حال رخ دادن است و باید تیتر آن داده شود، بحث های زیادی شده است. ابتدا اتفاق خوبی افتاد و یحیی گل محمدی در نشست خبری بعد از بازی با اولسان گفت که باید زیرساخت ها ارتقا داده شود و باگ ها برطرف شود و هرگز از غیبت عیسی آل کثیر در فینال گلایه نکرد.
اما این دو هفته نشان داد که همه به تنظیمات کارخانه خود باز خواهند گشت مگر اینکه خلاف آن ثابت شود. این را برای اولین بار خود گل محمدی در بازگشت از دوحه و مصاحبه با مدیران باشگاه درباره بشار رسن نشان داد.
بازیکن عراقی نباید از دهان این مربی بیفتد در حالی که بازیکن بزرگتر در پرسپولیس بوده و هست. البته نه برای تایید ماهیت خروج، بلکه برای مواجهه با شرایط فعلی. اینکه این مربی مدام می گوید نمی توان از تیم چنین توقعی داشت چون بازیکن من رفت، نقطه شروع بی مسئولیتی است. باید به مربی گفت که هافبک خلاق عراقی از تیم جدا شده است و وظیفه اوست که برای خط هافبک خود چاره ای بیندیشد.
افشین پیروانی، مدیر این تیم، در یک برنامه تلویزیونی در واکنش به حملات نامناسب و نامناسب به تیمش، کری را فرا می خواند و خود و تیمش را برتر می بیند در حالی که برتری در دنیای حال برتر است نه گذشته. به قول معروف: «حساب داشتم، حساب دارم».
پرسپولیس در بازی با نساجی قبل از سقوط – که واقعاً با استانداردها فاصله داشت- دچار ضعف های خودش شد. به گل هایی که خورد و گل هایی که نخورده نگاه کنید تا ضعف های آشکار این تیم را در همه زمینه ها ببینید.
بازیکنان این تیم خود را خاص می دانند اما حداقل در این دو بازی نایب قهرمان آسیا را نشان نداده اند و به نظر می رسد در اینستاگرام قدرت بیشتری نسبت به زمین فوتبال داشته اند.
گل محمدی چند روز پیش به نمایندگی از باشگاه پرسپولیس به یاسوج سفر کرد تا مدال خود را به خانواده مرحوم بهروز خورشیدیان تقدیم کند. این رفتار قابل تحسین است.
حالا باید از این مربی بپرسیم که چرا رفتارهای ناجوانمردانه را در تیمش می بینیم؟ حامد لکگویی به تنظیمات کارخانه بازگشته است زیرا دوباره وقت خود را تلف می کند. البته این دروازه بان در بازی با ذوب آهن دست به کار جدیدی زد. اینکه با ضربه کرنر ذوبی ها توپ را به وسط زمین پرتاب کرد تا بازی متوقف شود. او همچنین به عنوان یک «فریب داور» برای ضربه عبدالله حسینی عمل کرد که هرگز به او برخورد نکرد و در نهایت جنجالی به راه انداخت که منجر به دو اخراج شد. اتفاقا دود این اخراج به سمت خود پرسپولیس هم رفت.
پرسپولیسی ها بلافاصله پس از بازی با انتشار پستی از طریق مدیر رسانه ای خود اعلام کردند که جریان ذوب آهن آنها را متوقف کرده است. اما گویا شهادت ذوب آهن در نیمه اول بازی جواب نداد و تاثیرات آن از نیمه دوم شروع شد. این گونه پیش بینی ها اشتباهی بیش نیست، به خصوص برای تیمی که همچنان مهره ارزشمند و تاثیرگذاری را در اختیار دارد که بشار رسن گل محمدی را به بازیکنانش نمی زند.
مربیان پرسپولیس باید پاسخگوی رفتارشان باشند. آرمان رمضانی، مهدی مهدیخانی، سعید آقایی و مهدی عبدی مسئول عملکرد نامناسب هستند. جذاب حتی بینی برتر. به بی حسی مجازی که تمرکز تیم را مختل می کند، پاسخ دهید. مسئولیت شانه خالی کردن از مسئولیت و مسئولیت پذیری در قبال خیلی چیزهای دیگر.
بله، پرسپولیس تیم خاصی است. تیمی که در فاصله یک ماهه اوج فوتبال آسیا به جایی رسیده که باید در خانه به تساوی بسنده کند.
