از شکارچیان اینویت گرفته تا انواع برف و یخ، تصاویر کارستن آگوانگ، عکاس دانمارکی، ناشی از شیفتگی سه دهه‌ای نسبت به قلمرو کم جمعیت گرینلند است.
به گزارش فرارو، ادای احترام بصری کارستن آگوانگ به گرینلند نتیجه شیفتگی ریشه دار و ماندگار او به این کشور است. او در نقاشی های خود به بررسی روابط متقابل قوی بین انسان، حیوانات و محیط زیست می پردازد.
کارستن می گوید: «زمانی که حدود 30 سال پیش در گرینلند شروع به کار کردم، به طبیعت دست نخورده و حیات وحش علاقه مند بودم. چند سال بعد متوجه شدم که منحصر به فرد گرینلند را می توان در افرادی که در این کشور زندگی می کنند نیز یافت.
او گفت: من شرایط زندگی حیوانات و انسان ها را در دنیایی از یخ و برف ثبت کردم. مردم گرینلند توانایی حرکت در مناظر خیره کننده و زیبا و همچنین خشن و وحشی را دارند.
این عکاس دانمارکی افزود: این سرزمین بکر و دست نخورده در خطر جدی قرار دارد. آخرین نواحی دست نخورده کیهان عمدتاً در قطب ها هستند، جایی که افراد کمی در آن زندگی می کنند.
کارستن گفت: درک وسعت گرینلند دشوار است. تندرا بی پایان است با گیاهان منحصر به فردی که با فصول تغییر رنگ می دهند و یخی که در همه جا وجود دارد و به طرق مختلف منظره را شکل می دهند. طبیعت عظیم است. مناظر وحشیانه، گیرا و در عین حال مسحورکننده است. به عنوان یک انسان، احساس کوچکی و بی اهمیتی اجتناب ناپذیر است. در گرینلند، طبیعت دست نخورده به مناطق منفرد محدود نمی شود، بلکه فضایی بی پایان از طبیعت رام نشده تا آنجا که چشم کار می کند، تشکیل می دهد.
چشم انداز بکر گرینلند از هر نظر خیره کننده است و زیبایی خیره کننده ای دارد. برای من، عکاسی زمانی بیشترین حس را دارد که بتوانم یک سوژه زنده را در یک محیط تماشایی قرار دهم. تصویر حسی مقیاس مطلق و ابعاد بزرگ مناظر قطب شمال را به تصویر می کشد. در قطب شمال، وضعیت از هر نظر بسیار متفاوت است. تنها گونه هایی که توانسته اند با تغییرات شدید تابستان و زمستان خود با آب و هوای خشن سازگار شوند می توانند در اینجا زنده بمانند.
تعداد گونه های گرینلند در مقایسه با سایر نقاط جهان به دلیل وسعت بسیار کم است. این باعث می شود گونه های قطب شمال که در اینجا زنده می مانند جذاب تر شوند.
می خواهم بگویم حیوانات قطبی چقدر با شرایط سازگار شده اند. این توانایی طی چندین نسل تقویت شده است و نمی توان آن را به سرعت تغییر داد – احتمالاً صدها یا حتی هزاران سال طول می کشد. و این باعث می‌شود که اثرات تغییرات آب و هوایی که در این دهه‌ها اتفاق می‌افتد، هشداردهنده‌تر شود.
امیدوارم عکاسی من به تغییر نگرش من نسبت به گرینلند و استفاده از منابع طبیعی کمک کند. به نظر من مردم گرینلند اغلب احساس می کنند که درک درستی از آنها نیست و تاریخ، فرهنگ و فلسفه زندگی آنها واقعاً محترم شمرده نمی شود. این امر به ویژه در مورد حیوانات نمادین مانند خرس های قطبی و نهنگ ها که شکار آنها بسیار بحث برانگیز است صادق است. امیدوارم عکس من نشان دهد که شکار هویت فرهنگی در گرینلند را تشکیل می دهد. امیدوارم این عکس ها بینشی چند جانبه از نقش پیچیده شکار برای امرار معاش در جامعه گرینلند به شما بدهد.
نقاشی های من پرتره هایی از سنت شکار منحصر به فرد گرینلند است. قصد من این نیست که شکار را جشن بگیرم، فقط آن را به همان شکلی که هست نشان دهم. در حالی که شکارچیان گرینلند شایسته احترام و جایگاهی هستند که در جامعه گرینلند دارند، آنها کامل نیستند. تصور عاشقانه اینوئیت‌ها که فقط برای تغذیه خانواده‌هایشان شکار می‌کنند، از تک تک اعضای یک حیوان سلاخی شده استفاده می‌کنند و همه چیز را کاملاً ثابت می‌کنند، گاهی اوقات با واقعیت تناقض دارد.
پس از گذراندن زمان زیادی با شکارچیان گرینلند، متوجه شدم که مفهوم “شکار” چقدر مهم است و چقدر برای مردم گرینلند معنی دارد. شکار برای امرار معاش به معنای قرار دادن غذا روی میز است، اما چیزهای بیشتری در این مورد وجود دارد. تعدادی از عناصر مرتبط با شکار با ریشه های فرهنگی عمیق در درک و هویت گرینلند وجود دارد.
